ერთი სიყვარულის ისტორია
გარეთ ძალიან წვიმდა. ხალხი თითქოს რაღაცამ შეაშინაო, სწრაფი ნაბიჯებით ყველა შინისკენ მიიჩქაროდა.ვიყურებოდი ფანჯრიდან და სარკმელზე თანაბრად დაცემული წვეთების ხმა ჩემთან ერთად იხსენებდა ერთ სიყვარულის ამბავს....
ეზოში მანქანა გაჩერდა. მეზობელ სახლში, შორი გზიდან სტუმრები ჩამოსულიყვნენ.... სადარბაზოსთან ვიდექით და თვალს ვადევნებდით მამა-შვილის ტკბილ საუბარსა და უცნაურ ჩაცმმულობას. ჩანთები ბევრი არ ჰქონდათ, მაგრამ ეტყობოდა, რომ ძალიან მძიმე იქნებოდა, არცერთი არ გავნძრეულვართ, უფრო მეტიც, მედიდურობამ და ქალაქელობამ თავი იჩინა და უცხოებს სიცილიც კი დავაყარეთ.
გადიოდა დღეები. მმეგობარმა ახლობლის დღეობაზე მთხოვა ავსულიყავით და ნეც უსაქმურობისგან დაღლილმა ცოტა გართობა გადავწყვიტე. სუფრაზე კარგად მოვილხინე და საერტო საცნობებიც აღმოვაჩინე. უცხოდ მხოლოდ ერთ ადამიანს ვუყურებდი, რომელიც დრო დადრო სუფრასთან გამოჩნდებოდა და მორიდებით მხოლოდ სამზარეულოში ფუსფუსებდა. გარეგნობითაც და თავდაჭერილობითაც ყველასგან გამოირჩეოდა, მხოლოდ სტუმრებისთვის იჩენდა ზომიერ ყურადღებას. გადავწყვიტე ,გავცნობოდი. მაშინვე მივხვდი, რომ ჩვენი მასპინძელი, ცოტა ხნის წინ რაიონიდან ჩამოსული სტუმარი იყო.
გაცნობა ყოველი დილის შეხვედრი გაღრმავდა.
გოგონა აბიტურიენტი იყო, ჩასაბარებლად ემზადებოდა. მე კი თავმომწონე, ქალაქელი ბიჭი, რომელიც უამრავი სულელი თავგადასავლებითა და ერთფეროვნული ცხოვრებით რაღაც ცვლილებებს ვეძებდი...
ვეძებდი და ნამდვილად ვიპოვე უმშვენიერესი გოგონა, თავისი უბრალოებითა და შინაგანი სილამაზით, ერთგულებითა და წესიერებით.... ჩემი სიახლოვითა და ყოველდღიური შეხვედრებით გულუბყვილო გოგონას თავი შევაყვარე, სეირნობას მივაჩვიე და სწავლაზე გული ავუცრუე. მეგობრებს ვუმალავდი, რადგან ვიცოდი, ამ ნაცნობობაზე მასხრად ამიგდებდნენ, მე ხომ უამრავი გოგონა მეხვეოდა თავს და სერიოზულად არავის ვუყურებდი.... მასთან ერთად კი თავს კარგად ვგრძნობდი, უბრალოდ და თავისუფლად ვიქცეოდი, მხოლოდ მაშინ ვიბნეოდი, როცა ძმაკაცებს შევხვდებოდი, რაღაცის მრცხვენოდა, მრცხვენია და ვნანობ. მე ხომ ნამდვილი სიყვარული, ერთგული ადამიანი, ზედმეტი თავმოწონების და სიამაყის გამო დავკარგე. მას კი გონება ავუბნიე და სული ავუფოროაქე. გოგონა გამოცდაზე ჩაიჭრა და სახლში დაბრუნდა. წავიდა სიყვარული, რომლისთვისაც არ ვიბრძოლე. ვებრძოლები მხოლოდ ჩემს თავს, ასეთი სიყვარული წვიმა ხომ არ არის, ისევ რომ მოვიდეს.
ნინო გიორგაძე
VIII-5კლასის მოსწავლე
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
დიდებული მგოსანი რომ შესანიშნავი იუმორის ნიჭით იყო დაჯილდოებული,ყველასათვის ცნობილია.... აკაკის ნაკვესები მინდა შემოგთავაზოთ რამდენიმე საი...
-
აბო-თბილისის მფარველი წმინდანი VIII ს .70-80- იანი წლე...
No comments:
Post a Comment