ქართული ენისადა ლიტერატურის პედაგოგი
ასმათ ჭარელიძე მე-7 კლასში გაკვეთილს ატარებდა...
..,,მკითხველთა კონფერენცია”უკვე ჩატარებული იყო და
აბა,ამ ,,პაწუკებს” რაღა მოასვენებდა...
ნინო ებრალიძემ გამოთქვა აზრი,
ყველას ეამბა იმ კუთხესა თუ ქალაქზე,
სადაც დაისვენა ზაფხულში................
ასე დაიბადა პროექტი
,,საქართველოა,საითაც წახვალ...”
ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელმა ლია ჩხაიძემ მოსწავლეებს უჩვენა თავისივე მომზადებული სლაიდ-შოუ თემაზე:,,საქართველოა,საითაც წახვალ”
პროექტი ,,საქართველოა,საითაც წახვალ”მოსწავლეთა საოცარი მონდომებით განხორციელდა...ზაფხულში ნანახი და განცდილი,მოსმენილი და გააზრებული ზოგიერთმა მოხსენების სახით წარმოადგინა,ზოგმა სლაიდები დაამზადა,ბევრმა ვიდეო-ფილმი შექმნა...ე.ი.ყველამ ერთად ვიმოგზაურეთსაქართველოს სხვადასხვა კუთხეში....
ამ პროექტზე მუშაობის დროს მოსწავლეებმა გამოიჩინეს დიდი უნარი ისტ-ის ცოდნისა,ლიტერატურაში წვდომისა და ყველაფერი აღწერეს მოგზაურის თვალით...
მოსწავლეთა ნამუშევრები
მშვენიერების სამყაროში
თბილისიდან გეზი აღმოსავლეთისკენ ავიღეთ... ზაფხულის სიცხეს გავერიდეთ... გავცდით ქალაქს... თეთრიწყაროში პირველად მივდიოდი, არც ის ვიცოდი, სად იყო, ან როგორი ხალხი ცხოვრობდა იქ. გზა მაღლობს აუყვა. უცებ წავაწყდით ნაკრძალს, რომელსაც სახელად ჰქვია მუხების ტყე... მივუახლოვდით შესასვლელს და ოი, საოცრებავ! უცებ ჩემს თვალწინ გადაიშალა ულამაზესი მწვანე წალკოტი...
როგორც ჩანს, წინა დღით ნაწვიმარი იყო და ირგვლივ პატარა და საყვარელ სოკოებს ამოეყოთ თავი... პეპლები გარსმეხვეოდნენდა თავს მაწონებდნენ. ხეები კი თავიანთ ტოტებს აშრიალებდნენ და მათ დაბლა ამოსულ ლურჯკაბიან ყვავილებს წყურვილს უკლავდნენ. ირგვლივ ყველაფერი მწვანედ იყო შემოსილი. მივუყვებოდი ბილიკს და თან ვფიქრობდი, რატომ არის ბუნება ასთი სპეტაკი?! ალბათ იმიტომ, რომ ღმერთმა შექმნა ეს სამყარო და ადამიანები...
ბუნებას კი ასეთი წვლილი ერგო უფლისგან. უმანკოება, სილამაზე, სისპეტაკე, მაგრამ ამავდროულად იგი დაუცველიცაა, იმიტომ, რომ ადამიანს შეუძლია მისთვის ტკივილის მიყენება. შეუძლია მოჩეხოს ხე, მოწყვიტოს ყვავილი და მისი სილამაზით დატკბეს. მაგრამ მერწმუნეთ, ეს სიამოვნება დიდხანს არ გასტანს, რადგან ყვავილი რამდენიმე დღეში ისე ჩაიფერფლება, როგორც თამბაქო. შემდეგ კი გული დაგწყდებათ და უსაყვედურებთ, ასე მალე რატომ მიმატოვეო... ჩვენ თუ გვაქვს ნება მცენარეებს ნაადრევად წავართვათ უფლისგან ბოძებული სიცოცხლე, მათაც შეუძლიათ ჩვენი ცხოვრებიდან მოულოდნელად გაუჩინარება.
მეორე დილით მზე დედამიწას მოჰფენოდა, მაგამ უეცრად ღრუბლებში მემალებოდა და მეც ვეძებდი, რადგანაც მინდოდა მის სხივებს ჩემი გული გაეთბო... მზის ჩასვლისასგადავწყვიტეთ გაგვესეირნა ლიპის ტბაზე და ასეც მოვიქეცით. წავედით, ბევრი ვიარეთ და მივუახლოვდით. ირგვლივ პატარა ბუსუსები იყო და ეს ამ გარემოს სიმშვიდის ელფერს აძლევდა. წამოსვლისას წავაწყდი ერთ მომხიბვლელ ყვავილს, რომელიც ჯერ კიდევ პატარა იყო... ხელი რომ მოვკიდე მოსაწყვეტად, ძალიან დიდი ტკივილი ვიგრძენი და მივხვდი, რომ ეკლებმა დამჩხვლიტეს. წამით ჩავფიქრდი და მივხვდი, ბუნების განადგურება არ შეიძლება. მე სწორედ ამის გაკეთებას ვაპირებდი და რაღაც ძალამ ხელი შემიშალა,გადამარჩინა....
ავიხედე ზემოთ და ცას შავი ღრუბელი გადაკვროდა... როგოც ჩანს, საშინლად აპირებდა წვიმას... იმ ყვავილის მარტო დატოვება არ მინდოდა, მეშინოდა რამე არ მოსვლოდა,. მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა... ვერც მასთან დავრჩებოდი და ვერც სახლში წავიღებდი, რომ მენუგეშებინა...
რადგანაც დილით მზე ძალიან აცხუნებდა, გადავწყვიტე ტბაზე წავსულიყავი იმ ყვავილის მოსანახულებლად. მაინტერესებდა, როგორ გაუძლო წინა დღის გრიგალს... შორიდან მოსჩანდა შავხელთათმანიანი კაცი, მარცხენა ხელში მაკრატელი ეჭირა, მარჯვენაში კი ჩემი მეგობარი ლამაზი ყვავილი. ადგილზე გავშეშდი, ენა ჩამივარდა და გავიფიქრე, ამ არსებამ რამდენ რამეს გაუძლო, მაგრამ უგულო ადამიანის გულს ვეგარგაუმკლავდა და შესაბამისად დანებდა.
ამიტომაც ყველა ადამიანს მოვუწოდებ, ნუ წაართმევენ სიცოცხლეს უმანკო არსებებს, მათაც ხომ ისე სწყურიათ ცხოვრება, როგორც - ჩვენ...
გავუფრთხილდეთ ბუნებას!!!
ნინიკო ებრალიძე
მე-7 კლასის მოსწ.
ზაფხულის არდადეგებმა ძალიან ბევრი სიახლე შეიტანა ჩემს ცხოვრებაში. მე მოვინახულე ნათესავები, რომლებმაც თავისთან მიმიწვიეს სვანეთში. სვანეთი საქართველოს ისტორიულ-გეოგრაფიული მხარეა. იგი მოიცავს კავკასიონის ქედის სამხრეთ კალთებს და მდინარეების ენგურისა და ცხენისწყლის ზემოწელს. ამ მხარის სილამაზეზე ბევრი მსმენოდა, მაგრამ მისმა მშვენიერებამ მოლოდინს გადააჭარბა. თავი სამოთხეში მეგონა, დილით გაღვიძება მიხაროდა. საოცარია აქაური სოფლები, მუდმივად თოვლიანი მთის თვალუწვდენელი მწვერვალები, აზალის საძოვრები, საოიდანაც შუა საუკუნეების კოშკები ულამაზეს ხეობებს ამაყად გადაჰყურებენ, ხოლო ფრიალო კლდეებში ღრუბლები გაწოლილან. სვანეთი საჩუქარია არა მხოლოდ ლაშქრონის მოყვარულთათვის, იგი კულტურის უძველესი კერაცაა. აქ მრავლად შეხვდებით შუა ფეოდალური ხანის ხუროთმოძღვრულ ძეგლებს, სალოცავებსა და ეკლესიებს, შუა საუკუნეების უნიკალურ ფრესკებსა და მონეტებს, რომლებიც ახლაც ინახება რამოდენიმე მუზეუმში. სვანეთის მკვიდრი მოსახლეობა ძირითადად სვანურ ენაზე საუბრობს. ისინი განთქმულნი არიან თავიანთი სტუმართმოყვარეობითა და შრომისმოყვარეობით. სვანები თავისებური და ამაყი ხალხია. სვანეთის ისტორიის ერთერთი შემადგენელი ნაწილია მუსიკალური ფოლკლორი. სვანური სიმღერები ძირითადად ომებს, ომის გმირებს, სახელოვან მეფეებს ეძღვნება, ბევრი სიმღერა კი წარმართულ ელემენტებსაც შეიცავს. სვანეთში თავმოყრილია კავკასიონის უმაღლესი მწვერვალები: შხარა, თეთნულდი, უშბა, ჯანღა...
ქართველი ხალხის მეხსიერებაში სამუდამოდ დარჩება მიხეილ ხერგიანის, „კლდის ვეფხვის“ სახელი. მიხეილ ხერგიანის შესახებ ლეგენდებს ბავშვობიდან მიყვებოდნენ და ბევრი თავადაც წამიკითხავს, ანდა დოკუმენტურ ქრონიკებში მინახავს. ვიცოდი, რომ ერთ ქართველ ბიჭს სვანეთიდან ისეთი სახელგანთქმული ალპინისტებიც კი აღფრთოვანებაში მოუყვანია, როგორებიც ჯორჯ ჰანტი, ჟან ფრანკო, არმანდო დარაიტი იყვნენ.
ადგილობრივი მოსახლეობა დიდი პატივისცემით ინახავს მის სახლმუზეუმს, რომელსაც ყოველთვის უამრავი დამთვალიერებელი ჰყავს. მეც ვინახულე და აღვფრთოვანდი მისი დამსახურებით. შევიტყვე მისი ერთი ძალზედ სასიამოვნო თვისება: როცა მთაზე ასვლისას მთული მონაკვეთი შეხვდებოდა, თავს სიმღერით იმხნევედბა. ყველასათვის ცნობილია, რომ იგი არაჩვეულებრივად მღეროდა.
ძალიან თბილად მიმიღო იქაურმა ხალხმა და ჩემი სიყვარული დაიმსახურეს. გამიმასპინძლდნენ სვანური კერძებით, რომლებიცაა: კუბდარი, ჭვიშტარი და თავიანთი სუფრის აუცილებელი ატრიბუტი მინერალური წყალი გამომიტანეს კიდეც. მჟავე წყალი განთქმულია თავისი სამკურნალო თვისებებით. წაუშლელია მოგონებები სვანეთზე, რომელიც ჩემს მეხსიერებაში სამუდამოდ დარჩება...
სოფო სამხარაძე
8-5 კლასელი
No comments:
Post a Comment