,,ერთხელ ცუდ გუნებაზე გამეღვიძა. საძაგელი დღე იდგა. წვიმა შხაპუნობდა, ქროდა ქარი და ქუჩაში თამაში შეუძლებელი იყო. მე ბრიტასთან და ანასთან წაჩხუბებული ვიყავი. წინა დღეს კლასობანას ვთამაშობდით, ბრიტამ და ანამ შარი მომდეს, ხაზს ფეხი დაადგიო, მე კი არ დამიდგამს.“ ახლავე დაწვრილებით მოგიყვებით რაც მოხდა გუშინ.
ასფალტზე გაკეთებულ ნახაზზე ვხტუნაობდი, როდესაც გაისმა ბრიტას ხმა:
-გეყო, მერამდენედ უნდა მოგვატყუო, ახლავე შეწყვიტე თამაში!-დამიყვირა გაბრაზებულმა.
-რას გულისხმობ, ვერ ვხვდები-ვკითხე გაკვირვებულმა
-რას და, ხაზს ფეხი დაადგი, თამაშს კი მაინც განაგრძობ!-დიალოგში ჩაება ანა
-არ მეგონა ასეთი თვითმარქვია და მატყუარა თუ იყავი-თქვა ბრიტამ.
-მე თვითმარქვია არ ვარ-თავი ვიმართლე-თვითონ იტყუებით!
-რა?.. ხედავ რას ბედავს!-თქვა ანამ.
-თვალსა და ხელს შუა გვატყუებს, ცდილობს გაგვაბრიყვოს-იყვირა ბრიტამ
-მე არავის გაბრიყვებას არ ვცდილობ, ისედაც თქვენზე უკეთ ვთამაშობ და მოსაგებად ტყუილი არ მჭირდება-გული მომივიდა მე.
-რა?..-გაკვირვებულ ანას ხმა ჩაუვარდა.
-ისედაც მადლობა თქვით ,თქვენნაირ სუსტებს რომ ვეთამაშები-დავამატე მე.
-ჰოდა, თუ ასეა, ახლავე წადი, შენთან თამაში აღარ გვინდა!-ერთდროულად დამიყვირეს გოგონებმა.
,,მეც ავდექი და წამოვედი სახლში. ბრიტამ და ანამ კი კიდევ დიდხანს ითამაშეს კლასობანა. ფანჯარასთან ვიდექი და რომ არ დავენახე, ფარდას ამოფარებული ვუყურებდა მათ თამაშს. ვფიქრობდი ანას და ბრიტას ჩემს სიცოცხლეში აღარ ვეთამაშები-მეთქი.
ქეთი გაბინაშვილი
„ ჩვენი სიცოცხლე ერთი დიდი ჯაჭვია“
ჩვენი სიცოცხლე ერთი დიდი ჯაჭვია,რომელიც მრავალი რგოლისაგან შედგება.ეს რგოლები ადამიანის განვლილ გზას მოგვაგონებს,რომელთაგან ზოგი სუსტია,ზოგი-ძლიერი.ამ ჯაჭვის სიგრძე თანდათან იზრდება,მაგრამ შესაძლებელია მოულოდნელად შეწყვიტოს ზრდა და გაჩერდეს,ანუ ადამიანი ამქვეყნიურ ცხოვრებას უცებ გამოეთხოვოს და იმქვეყნიური ცხოვრება განაგრძოს,რომელიც სამუდამო,უსასრულოა.
ძნელად წარმოსადგენია ადამიანი,რომელსაც ამქვეყნიური დასასრულის არ ეშინოდეს.მაგალითად ილია ჭავჭავაძე თავის ერთ-ერთ ნაწარმოებში წერდა :,,შიში ვერ იხსნის სიკვდილსაო“.სწორედ ამიტომ,ადამიანი უნდა ცდილობდეს გამოსწორების გზაზე დადგეს,რადგან ამ ქვეყნად მოდის იმისათვის,რომ სამუდამო ცხოვრებისათვის გაემზადოს,ხოლო სამუდამო საცხოვრებელი-ორნაირია და ეს ადამიანზეა დამოკიდებული,რომელს აირჩევს,სამუდამო ნეტარებას თუ სამუდამო სატანჯველს .იგი მკვდარი არასოდეს იქნება,რადგან გარდაცვალების შემდეგ სიცოცხელს გააგრძელებს, მაგრამ იყვნენ ადამიანები, რომელთა სახელიც დღესაც ცოცხლობს და იცოცხლებს,უბრალოდ,მათ ამქვეყანაზე სახელი დატოვეს ისეთი,რომ მათი დავიწყება ქართველ ერს არ შეუძლია და მათი გმირობა და თავგანწირვა რომ არა,ჩვენი მშობლიური სარწმუნოება და თვით საქართველო დღეს არ იქნებოდა.ჩვენმა ქვეყანამ და ქართველმა ერმა დღემდე ქრისტეს და ქრისტიანობის დიდი სიყვარულით მოაღწია.მათ მოგვცეს ცხოვრების მაგალითი და ჩვენც უნდა შევეცადოთ მათთვის მიბაძვას და სიცოცხლის ჯაჭვიც მხოლოდ ძლიერი რგოლებისგან უნდა შედგებოდეს...
ქურციკიძე ქეთი
მე-8-4 კლასის მოსწავლე
No comments:
Post a Comment