ფილმის ნახვის შემდეგ...

გუშინ ქართულის მასწავლებელმა გვიჩვენა არაჩვეულებრივი ფილმი ,,ლუკას სახარება''.ეს ფილმი მოგვითხრობს პატარა ობოლ ბიჭზე ,რომელიც ბებიასთან ერთად სოფლის ერთ ღარიბულ სახლში ცხოვრობდა.ლუკა მართლაც ბევრ სისასტიკეს იტანდა დირექტორისგან სასწავლებელში ,მაგრამ მაინც არ კარგავდა სწავლის ხალისს.

ამ ფილმმა პატარა ლუკას გულში ჩამახედა და დამანახა, თუ რას გრძნობდა თუნდაც მაშინ ,როდესაც მამის სამახსოვროდ დატოვებული,, სახარების ”სკოლაში მიტანისთვის ძალიან მკაცრად დაისაჯა.მაგრამ მე ძალიან დიდი ტკივილი ვიგრძენი მაშინ, როდესაც ლუკას უზარმაზარი ზის ჯვარი აკიდეს მხრებზე და მხოლოდ იმიტომ ,რომ მან სააღდგომო კვერცხები მიიტანა სკოლაში.

არ შეიძლებოდა თვალი დამეხუჭა და არაფერი მეთქვა ათეისტ დირექტორზე, რომელსაც ბავშვების ცემა მართლაც დიდ სიამოვნებას ანიჭებდა.დირექტორს თვალებზეც კი ეტყობოდა ,თუ როგორ სიძულვილს გრძნობდა ბავშვების მიმართ.არ შეიძლება ოდნავი სიყვარული მაინც გქონდეს მოსწავლეების მიმართ და ასე სასტიკად ექცეოდე.პატარა ლუკა, ყველაფრის მიუხედავად გაბედულად ხვდებოდა განსაცდელებს.მე ძალიან კარგად მახსოვს ბავშვების სახეები მაშინ ,როდესაც ლუკას ჯვარი ჰქონდა მხრებზე აკიდებული.ზოგი ტიროდა,ზოგი იცინოდა,ზოგი კი სიამაყით შეჰყურებდა, მაგრამ ალბათ ეს სიამაყით სავსე თვალები იმის მანიშნებელი იყო ,რომ მან ,ყველაფრის მიუხედავად ,ფარ-ხმალი არ დაყარა და გაბედულად იდგა.ამ ფილმს არ ჰქონია ბედნიერი დასასრული, რადგან პატარა ლუკას ბებია გარდაეცვალა და მარტოდმარტო დარჩა ,მაგრამ პირველად დავინახე მის თვალებზე სიხარულის ცრემლები, როცა მისი მეგობარი ნიკორა დაბრუნდა. ის აღარ იყო მარტო ,მას გვერდით ჰყავდა ერთადერთი საუკეთესო მეგობარი.

ჩემი განცდები

გოდერძი ჩოხელის ფილმის

,,ლუკას სახარების'' შთაბეჭდილებებით

დირექტორია კაცი ურწმუნო,

მიტომ რომ ლუკას არ უგდო ყური,

ლუკას გამცემი,იუდა არის,

ვით მიგუზალი ჯოჯოხეთური.

ყველამ გაიგდო ლუკა წიხლებქვეშ,

აფციაური გრძელ ჯოხს ურტყამდა

მხოლოდ ერთ გოგოს ეცოდებოდა,

არ უყვიროდა და არც ტუქსავდა.

სკოლის მთავარი მასწავლებელი

უფრო სწორედ კი გამწვალებელი,

არვის ინდობდა,სულ ყველას სცემდა

ვინც კი მის ნებას პატივს არ სცემდა.

ლუკა ითმენდა,მედგრად ითმენდა,

მაგრამ სასჯელი ვერ კი დაცალა

სასჯელი უფრო გაუარესდა,

როცა ბებია გარდაეცვალა.

საწყალი ლუკა სულ მთლად დაობლდა

არავინ ჰყავდა მას ხმის გამცემი

ღმერთმა ნიკორა გამოუგზავნა,

საჩუქრად მისი მედგრად დათმენის.

პატარა ბავშვის,დაობლებულის,

ასე დამთავრდა ეს ისტორია,

სახლში მარტოა,თითქმის სულ მარტო,

მაგრამ ის მაინც ბედნიერია.

დავით ბეჟანიშვილი

მე ექვსე კლასის მოსწავლე