მთა ახლოსაა ზეცასთან, მზესთან, სიწმინდესთან, უფალთან.
მთაში გაიზარდა გოდერძი ჩოხელიც. სწორედ ამიტომ ის ახლოსაა უფალთან.
რაღაც უხილავი ძაფებითაა გადახლართული მასთან. იგი უფლის ჭეშმარიტი შვილია. შვილი, რომელსაც ტკიოდა ყველას გასაჭირი, უყვარდა ყველა.
სახელი ეს უძვირფასესი რამაა, რაც ადამიანის გარდაცვალების შემდეგ დედამიწაზე რჩება . გოდერძი ჩოხელმა დატოვა სახელი, რომელიც მარად ცოცხალია , ჩვენს გულებში ანტია და ჩვენს სულის სიამაყეს სძენს. ის მარადიულობას ეზიარა, გაღმა, ,,სამანს იქით" გადავიდა მისი სული და წაიღო ადამიანთა დარდი და სევდა.
ჩემო დიდო წინაპარო, ღვტთიური მადლითაა გაჯერებული თქვენი ყოველი პწკარი, სულში გვწვდება და ისეთ სიმებს გვითრთოლებს, რაზეც ყველას არ ,მიუწვდება ხელი. ,, მე ერთი პატარა მოტხრობა '' ვარ იმ წიგნში, რომელსაც დედამიწა ჰქვია. შეგიყვარეთ თქვენი სისადავით, თქვენი უსაზღვრო სიყვარულით. ამას ვერაფერი წაშლის ჩემი გულგონებიდან. ალბათ მართლა ,, თქვენი სულის გარშემო ბრუნავს დედამიწა,'' რადგან სიცოცხლეშივე მისი ჭირისა და ლხინის მოზიარე იყავით, მისი ყოველი ამოსუნთქვა გესმოდათ. თქვენ ყველა ჟამისა და ეპოქის ხართ, არ ჩაქრეთ, სანამ ბუნება იარსებებს, სანამ ერთი, ბალახი ყვავილი, კლდე, მთა, მდინარე იარსებებს. თქვენ უბრალოდ სხვა სამყაროში დაგასახლდით, ,, სულის სამყუდროში,'' რომელსაც ყველგან და ყველაფერში დაეძებნათ. თქვენი ,, თავგადასავალი'' არასოდეს დამთავდება, თქვენ ჩვენში იარსებებთ სამარადჟამოდ. სიკვდილის მერე ყველას როდი უწერია დიდი სიცოცხლე, ეს მხოლოდ რჩეულთა ხვედრია და თქვენ ის გირსეულად დაიმსახურეთ. თქვენი ყოველი მოთხრობა ხომ ადამიანთა სიყვარულის საგალობელია. ნეტავ. რას დუდუნებენ ,, მთები, საწუთროს დევები, მხარგაშლილები მაღლები, არაგვზედ წყლის დასალევად ჩამოსულები,დამსხდრები'' ალბათ რაც უთქმელი დაგრჩათ ,იმას გვიამბობენ, ეს რომ გავიგოთ თქვენი მადლი უნდა გვეცხოს. ხომ აგისრულდათ სურვილი, ,, სიკვდილი ვალიაო'' ამბობდით, თქვენ მოიხადეთ ვალი ყველას წინაშე. შეგვინახე დედამიწავ, შენზე შეყვარებული სულდიდი წინაპრის ძვლები შენს წიაღში. შეგვინახე მისი სათუთი სხეული და გადაეცი, რომ მისი ნაცვლად მის სიტყვა დააბიჯებს დედამიწაზე ჩვენი გულებით და არასოდეს დადუმდება.
სოფიკო მენაბდიშვილი
ფიქრები ,როცა თქვენს სულს ვეხმიანები....
მე ვარ ქ. თბილისის 32-ე საჯარო სკოლის მოსწავლე. ქართულის გაკვეთილი ძალიან მიყვარს. ჩვენმა შემოქმედებითმა ჯგუფმა და ქართულის მასწავლებლებმა გადავწყვიტეთ მოგვეწყო დიდი ქართველი კინორეჟისორის და ასევე პოეტის, გოდერძი ჩოხელის კვირეული. დღეს 16 ნოემბერია, მისი გაედაცვალების დღე და აი ბავშვებმა და მასწავლებლებმა გადავწყვიტეთ წავსულიყავით მის საფლავზე. საფლავზე წასასვლელად და თავის გამოსაჩენად კი ვისწავლეთ ლექსები, დავირიგეთ სიტყვები და ა.შ. 4 გაკვეთილის შემდეგ კი ჩავატარეთ გენერალური რეპეტიცია და გეზი ავიღეთ მცხეთისაკენ,კერძოთ დედათა მონასტერისაკენ.რომ მივედით მოვილიცეთ ,მამა ლაზარე მოვიდა და დავესწარით პანაშვიდს. როგორც , კი წირვა დასრულდა, დიდ მწერალსა და რეჟისორს შევეხმიანეთ თავისივე სიტყვებით, ისევ მივილოცეთ და გზაში კარგათაც გავერთეთ.
ამ დღემ ჩემზე ძალიან დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა. გავეცანი გოდერძიჩოხელის შემოქმედებას, რომელიც ჩემი ქართულის მასწავლებლის დამსახურებაა. ძალიან მომეწონა ლექსები, მოთხრობები, ნოველები. მომხიბლა მისმა რომანტიულმა გრძნობამ და მამშვიდებდა კიდეც მოთხრობები. ძალიან ლამაზი დღე იყო, მაგრამ როგორც ყოველივე დღე მთავრდება, ისე უჩვეულოდ დამთავრდა ეს დღეც.
მე-8 კლასი
მარიამ ჯალაღანია
No comments:
Post a Comment